Ik weet het, het is weer even geleden. Inmiddels ben ik een onafhankelijke student die in Middelburg woont. In deze prachtige stad studeer ik, maak ik vrienden en speelt ook muziek nog een grote rol in mijn leven. Het was dan ook een kwestie van tijd tot ik weer eens zou optreden. Afgelopen donderdag speelde ik op het open podium van het plaatselijke poppodium. Samen met inwoners van Middelburg en medestudenten vullen we een avond vol muziek, verhalen en emoties. Het nummer dat ik speelde schreef ik na het kijken van een documentaire over homoseksualiteit in Oeganda. Je kijkt de zaal in, zingt je eerste twee woorden, en.... het is stil. Volgens mij is dat het mooiste wat je als muzikant kan voelen, de aandachtige stilte van een publiek. En de aanblik van twee vrienden die elkaar een knuffel geven en je lachend aankijken. Het gevoel van, ik ben thuis.
