Heimwee

Heimwee naar een plek,

ver in een hart besloten.

In de handen van de tijd,

waar tranen zijn vergoten.

Heimwee naar een hart,

diep in ieders ziel.

Om de stilte weer te kleuren,

waarin het mijne steeds verviel.

Heimwee naar de sterren,

lichten van een huis.

Als de lichtjes van de warmte,

verloren zonder thuis.

I fell in love with a city...

I made this picture on a bridge in Rome,

you see the Tiber and one of the many churches. 

Later

Later zijn de dagen langer.

Later zijn de nachten kort.

Later liggen doelen  verder.

Als de tijd zich in de diepte stort.

Later zijn de bergen hoger.

Later hebben we nooit meer spijt.

Want ook al zijn bergen hoger,

We raken elkaar nooit meer kwijt. 

Als ik de wind kon beheersen,

waaide er een koepel rond je hoofd.

Zachtjes zingend in je oren,

van iedere wilskracht beroofd.

Als ik de dagen kon verlengen,

verdween de duisternis uit de nacht.

Je licht zal altijd blijven schijnen,

verloren noch verzacht.

Als ik een wereld kon beheersen,

koos ik de koepel rond je hoofd.

Opdat de pijn weer zal verdwijnen,

haar indruk van alle kracht beroofd.

Diepte

Nachten moeten langer duren,

langer dan de nacht.

Dagen moeten lichter worden,

lichter dan de dag.

Ogen moeten dieper kijken,

dieper dan het bruin.

Want als haar oog haar huis is,

ligt vriendschap achter in de tuin.



In de handpalm van de tijd.

In de handpalm van de tijd,

draaien de wijzers langzaam trager.

Je versnelt je pas en verlaat de last,

maar je blijft steeds haar drager.

In de handpalm van de tijd,

ben je al het gevoel voor haar even kwijt.